Χάιμπουργκ, Γρηγόριος φον-

(Heimburg, ; – 1472). Γερμανός νομομαθής. Ως γραμματέας του Αινεία Σύλβιους, ο οποίος έγινε αργότερα πάπας με το όνομα Πίος B’, πήρε μέρος στη Σύνοδο της Βασιλείας. Επειδή όμως τάχθηκε εναντίον των αξιώσεων της Εκκλησίας και Ρώμης, έχασε τη θέση του και από τότε εγκαταστάθηκε στη Νιρεμβέργη, όπου ασχολήθηκε με τη νομική επιστήμη. Αργότερα έγινε σύμβουλος του δούκα Σιγισμούνδου της Αυστρίας, πήρε δε μέρος ως απεσταλμένος του, στη δίαιτα της Μάντοβα, όπου αφορίστηκε από τον πάπα. Μετά τον θάνατο του Γρηγορίου Πόντιεμπραντ, που ήταν βασιλιάς των Ουσιτών (1471), ο οποίος τον φιλοξενούσε, ζήτησε άσυλο στον δούκα της Σαξονίας, ο οποίος πέτυχε την άρση του αφορισμού του από τον πάπα Σίξτο Δ’ διάδοχο του Πίου. Ο X. υπήρξε από τους σοφότερους άνδρες της εποχής του και η συμβολή του υπήρξε μεγάλη στη σπουδή της κλασικής φιλολογίας. Τα έργα του εκδόθηκαν στη Φρανκφούρτη το 1608 με τον τίτλο Scripta nervosa, juris justitiaeque plena, ex manuscriptis nunc primum eruta.